این یکی درباره مردی است، مردی فلوریدا (دقیقاً درام نواز سابق من) که فکر می‌کرد من خیلی بیشتر از واقعیت واقعی او را دوست دارم. من خودم را دارای حس خوبی از شخصیت مردم می دانم. و  به مدت 2 سال،  من این پسر را به عنوان یک نزدیک گرامی می داشتم  دوست و هم گروه مورد اعتماد وقتی آن مرزها شروع به محو شدن کردند و به چیزی بیشتر تبدیل شدند، چیز تکان دهنده ای یاد گرفتم. دوست شیرین و بی گناهی که می شناختم در واقع وجود نداشت - او بود  ساخته شده تا مرا در چنگال چه کسی بمکد  او واقعاً این بود:  مرد بی‌ملاحظه‌ای که فکر می‌کرد انتقاد و سرزنش من به خاطر کاستی‌هایش باعث می‌شود دیوانه‌وار عاشق او شوم.  (منطق عجیبی است، ای کاش جواب داشتم).

او به فرهنگ من توهین کرد، به دوستانش بد گفت، تقریباً با هر پیشخدمت/بارمنی که ما خدمت می کردیم دعوا کرد و به نوعی همیشه ناپدید شد.  وقتی با وجود اینکه همیشه از من انتظار داشتم به کمک نیاز داشتم  با او تماس بگیریم (حواست باشد، ما حتی قرار هم نبودیم).  او یک جامعه شناس خودشیفته بود که هم به همه چیز فکر می کرد و هم  هیچ چیز تقصیر او نبود در تمام این مدت، او دفاعی است  اعمال او را تایید کرد  با گفتن مداوم:

"من با شما بد رفتار می کنم، زیرا همیشه احساس می کنم که می خواهید من دوست پسر شما باشم."

... با چه منطق و با چه مدرکی به این نتیجه رسید من نمی دانم. اما با این بهانه، من  می توانم به شما اطمینان دهم، این پایان خوبی نداشت.

​

بعد از اینکه بالاخره همه چیز از بین رفت، بعد از نوشتن ایمیل عصبانی ام  در هواپیما به CA، پس از  گریه در فرودگاه چسبیده به  حس خیانت،  بعد از اینکه سعی کردم تجزیه و تحلیل کنم که چطور همه چیز به این سرعت خراب شد... یک قدم به عقب رفتم، ارتباط عاطفی ام را پاک کردم  سالهای دوستی  و همه چیز خیلی ساده بود:

​

او برای من افتضاح بود. او از ما سوء استفاده کرد  دوستی.

تقصیر من نبود.

​

من او را در عرض 24 ساعت از سیستم خود خارج کردم (رکورد شکنی) زیرا من بودم  دیگر نه  حفاظت از آبروی یک انسان خصمانه آشکار  یک هفته بعد در بوستون، "دوست پسر من" در حدود 5 دقیقه با هیچ عذرخواهی کامل شد. هر خط آن واقعی است. هر بار که آن را می خوانم یا می خندم یا سرم را تکان می دهم چون نمی فهمم که چگونه چنین رابطه جنون آمیزی را تحمل کردم.

این آهنگ  او به دنیا آمد تا به صراحت به جمجمه فوق‌العاده متراکمش بفهماند که به همان اندازه که از آن می‌ترسید،  بود دوست پسر من نیست، هرگز دوست پسر من بود، و نه اراده او همیشه دوست پسر من و من نمی  خواستن آن  به هر طریق دیگر.

​

"دوست پسر من" به راحتی یکی از محبوب ترین آهنگ های من است از زمانی که ما آن را در سال 2017 اجرا کردیم. مردم (از جمله خودم)  به سختی در برخورد با کسی که، صادقانه بگوییم، لیاقتش را دارد، لج، شوخ یا گاز گرفتن  تعطیل شود با وجود اینکه ما عاشق دیدن آن در فیلم ها هستیم، اما  به این معنا نیست که ما شجاعت ناگهانی سینمایی را داریم که شجاعانه از خود در گرماگرم لحظه دفاع کنیم. این آهنگ این شانس را به مردم می دهد. این به آنها اجازه می‌دهد تا لحظاتی را که از آن‌ها دور می‌رفتند، دوباره انجام دهند و بازیابند. این آهنگ به مردم قدرت می‌دهد تا دور هم جمع شوند و با افتخار فریاد بزنند که تحقیر نمی‌شوند و در مقابل هر کسی که تلاش کند می‌خندند.