"Everybody Knows" دومین تک آهنگی است که از Better Mess - LP منتشر می شود  . این یک برداشت جدی از داستان است که در اولین تک آهنگ "دوست پسر من" نیز گفته شد. "دوست پسر من" همه چیز در مورد به رخ کشیدن اعتماد به نفس و ارزش خود در مقابل کسی است که فکر می کند می تواند شما را تحقیر کند و از شما سوء استفاده کند. «همه می‌دانند» به زیر این اعتماد به نفس می‌رسد تا سطح عمیقی از ناامیدی را آشکار کند و باید عذرخواهی کنید که فکر می‌کنید لیاقتش را دارید اما هرگز به شما داده نشده است.

من از نحوه پایان یافتن همه چیز با یک "دوست" من بسیار آسیب دیدم. با خیانت، منفی - و البته - عدم بسته شدن من. بنابراین در حالی که در یک کافی شاپ در خیابان هانینگتون نشسته بودم، شروع به نوشتن یادداشت عذرخواهی با صدای او کردم که احساس می کردم لیاقتش را دارم. نت آن شب در آپارتمان من با آهنگ «همه می دانند» تمام شد.

پس از جدا شدن از هر رابطه، افراد مستقیماً درگیر تنها کسانی نیستند که تحت تأثیر قرار می گیرند. کل یک جامعه می تواند درگیر شود. حلقه‌های دوستانی که به اشتراک گذاشته‌اید، افرادی که از طریق یکدیگر ملاقات کرده‌اید، آشناهایی که اکنون در خیابان می‌شناسید - زمانی که این کلمه به اندازه کافی تکان‌دهنده باشد، حرف به گوش آنها می‌رسد. هر جا که می رفتم به نظر می رسید که مردم به من نزدیک می شدند، سرهای خود را با گیج شدن از داستان ها تکان می دادند و بدون شک چیزی شبیه به "او فکر می کند که هیچ کس نمی داند. همه می دانند" می گفتند. و این پیام داشت به مغزش می رسید که دیگر نمی تواند به دوستانم سلام کند.

«و وقتی وارد اتاق می‌شوم، عکس‌های شما را می‌بینم

روی صورت دوستانت که میشناختم نقاشی شده.

و وقتی وارد مهمانی می شوم -

چشمان آنها اجازه می دهد تا من را پایین بیاورند.

همه می دانند من کی هستم

همه می دانند که من چه کار کرده ام

و واضح است که اینجا کسی نیست

توضیح می خواهد."

این آهنگ (ویدئو و) در 90٪ مواقع یادداشت عذرخواهی ما را در چشم انداز او دنبال می کند - همه چیزهایی که آرزو می کنم او می گفت و آرزو می کردم به آن اعتراف کند.  دوربین او را تعقیب می کند و من هر دو وارد یک مهمانی می شویم، همه به روش های مختلف و به دلایل مختلف به ما نگاه می کنند. اما با دانستن اینکه این مرد هرگز به اعمال خود تسلیم نخواهد شد، در نهایت دیدگاه تغییر می کند -  در پایان توجه به او معطوف می‌شود و حزب ما از افراد خیره‌کننده تبدیل به یک ارتش در مقابل یک ارتش می‌شود (در میدان رقص *haay*). ویدیو هست  برای فاش کردن اینکه چه کسی واقعاً داستان را می گوید. قربانی خودش

تغییر دیدگاه در آهنگ نمادی از تسلط است. که حقیقت بر داستان تسلط دارد. 90 درصد آهنگ دروغ است زیرا هیچ عذرخواهی وجود ندارد و هرگز هم وجود نخواهد داشت  - پس خیالی است. اما صحنه هایی که این عذرخواهی ساختگی به آنها اشاره می کند، همه 100٪ درست هستند.

​

آخرین بخش «همه می‌دانند» نشان می‌دهد که شخصی کلید را برمی‌گرداند و واقعیت را در آغوش می‌گیرد. که می دانم، همراه با بقیه،  واقعا چه اتفاقی افتاد - من  نیازی به عذرخواهی نیست  و تولید موسیقی از همه اینها تقلید می کند - خشن است  با پایانی خشمگین، بلند، گسترده و فعال است که تصنیف ضعیف و خیالی پیش از آن را کاملاً شکست می دهد.

من بالاخره جرات اعتراف به حقیقت را داشتم. نه برای دیگران - این آسان بود، بلکه برای خودم. من این مرد را 2 سال می شناختم -  فکر کردن به او در نور بد سخت بود، اما مجبور بودم این کار را می کردم زیرا این نور مورد علاقه او بود.  زیرا دفاع از آبروی او در هم شکستن حقیقت من بود و مانع از بسته شدن من می شد.  

من بالاخره  رد  مورد سرزنش/قربان‌گیری توسط کسی که نمی‌تواند مسئولیت زندگی خود را بر عهده بگیرد، مهم نیست که چه رابطه‌ای داشتیم. این آهنگ هم به من یاد داد  اینکه سرزنش کردن یک چیز منفی نیست - این یک چیز سازنده است، و شاید ما فقط باید دوباره سیم کشی کنیم و آن را به عنوان مسئولیت پذیری در نظر بگیریم.

من مسئول تمسخر مردم نبودم، من مسئول آسیب رساندن به اموال عمومی نبودم، من مسئول این همه نبودم - و با این حال - بهانه آوردم که این هم تقصیر او نبود. اما اگر کسی نمی تواند پاسخگو باشد، ما از چه چیزی یاد می گیریم؟ چگونه برای حقیقت ارزش قائلیم؟  چگونه رشد کنیم؟ شما این کار را نمی کنید - فقط به دروغ گفتن ادامه می دهید.

این آهنگ (و ویدیو) در مورد  واقعیت در مقابل تخیل، و دانستن آن حقیقت و صحت  دارند  حمایت هزاران نفر در حالی که فریب به سادگی از حمایت یک نفر برخوردار است.

​